Pramolan tabl.powl. 0,05 g 56 tabl.

Substancją czynną leku jest opipramolu dichlorowodorek - każda tabletka powlekana zawiera 50 mg opipramolu dichlorowodorku. Pozostałe składniki leku to: - Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, powidon K 30, krospowidon, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. - Otoczka tabletki: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), laktoza jednowodna, makrogol, triacetyna, żółcień chinolinowa, lak (E104), indygotyna, lak (E132), żółcień pomarańczowa, lak (E110)Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. Stosowanie u dorosłych Zwykle zalecana dawka u dorosłych wynosi 50 mg (1 tabletka) opipramolu dichlorowodorku rano i w południe oraz 100 mg (2 tabletki) opipramolu dichlorowodorku wieczorem. W zależności od skuteczności i tolerancji leku przez pacjenta, lekarz może: - zmniejszyć dawkę do 50 mg (1 tabletka) lub 100 mg (2 tabletki) opipramolu dichlorowodorku podawanych raz na dobę, zazwyczaj wieczorem lub - zwiększyć dawkę do 100 mg (2 tabletki) opipramolu dichlorowodorku podawanych do trzech razy na dobę. Stosowanie u dzieci Doświadczenie w stosowaniu opipramolu dichlorowodorku u dzieci jest niewielkie, dlatego leczenie może odbywać się wyłącznie pod kontrolą lekarza. Dzieciom w wieku powyżej 6 lat podaje się zwykle 3 mg opipramolu dichlorowodorku na kilogram masy ciała. Maksymalnie 100 mg (2 tabletki) na dobę.- jeśli pacjent ma uczulenie na opipramolu dichlorowodorek, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku; - jeśli pacjent uległ ostremu zatruciu alkoholem, lekami nasennymi, przeciwbólowymi lub psychotropowymi; - jeśli pacjent ma ostre zatrzymanie moczu; - jeśli pacjent jest splątany (zdezorientowany), pobudzony, ma omamy i czasami ciężkie zaburzenia fizyczne (tzw. delirium); - jeśli pacjent ma jaskrę z wąskim kątem, która nie jest leczona; - jeśli pacjent ma rozrost gruczołu krokowego z zaleganiem moczu; - jeśli pacjent ma porażenną niedrożność jelita; - jeśli pacjent ma wcześniej istniejący blok przedsionkowo-komorowy wyższego stopnia lub nadkomorowe i komorowe zaburzenia przewodzenia; - jeśli pacjent stosuje inhibitory MAOCzęsto: zmęczenie, uczucie suchości w ustach i zatkanego nosa (szczególnie na początku leczenia); niedociśnienie i spadki ciśnienia krwi związane ze zmianą pozycji ciała (szczególnie na początku leczenia). Niezbyt często: zawroty głowy, senność, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia akomodacji, drżenia, zwiększenie masy ciała, odczucie pragnienia; przyspieszone bicie serca, palpitacje; zaparcia; skórne reakcje alergiczne (wysypka, pokrzywka); zaburzenia wytrysku, zaburzenia erekcji. Rzadko: stany pobudzenia, bóle głowy, parestezje (uczucie kłucia, palenia lub mrowienia w kończynach), szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, stany splątania i delirium, (szczególnie związane z nagłym odstawieniem lub długotrwałym stosowaniem dużych dawek), pobudzenie, pocenie się, zaburzenia snu; zapaść sercowo-naczyniowa, zaburzenia przewodzenia, nasilenie istniejącej niewydolności serca; nudności, wymioty, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zmieniony smak, niedrożność jelit porażenna (szczególnie w przypadku nagłego odstawienia leku lub długotrwałego leczenia dużymi dawkami); obrzęki; zatrzymanie moczu; mlekotok. Bardzo rzadko: mózgowe napady drgawkowe, zaburzenia koordynacji ruchów (ataksja, dyskinezy), niezdolność do nieruchomego siedzenia (akatyzja), choroby nerwów obwodowych (polineuropatie), nagła jaskra, niepokój; ciężkie zaburzenia czynności wątroby, po długotrwałym leczeniu żółtaczka i przewlekłe uszkodzenie wątroby; wypadanie włosów.Należy omówić to z lekarzem: - jeśli pacjent ma rozrost gruczołu krokowego bez zalegania moczu; - jeśli pacjent ma choroby wątroby i nerek; - jeśli pacjent ma zwiększoną predyspozycję do występowania drgawek (np. w przypadku uszkodzenia mózgu różnego pochodzenia, padaczki, alkoholizmu); - jeśli pacjent ma niedostateczne zaopatrzenie mózgu w krew (niewydolność naczyń mózgowych) oraz przebyte uszkodzenia serca, szczególnie z zaburzeniami przewodzenia; - jeśli pacjent ma zaburzenia wytwarzania krwinek; - jeśli pacjent ma wcześniej istniejący blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia; - jeśli podczas stosowania leku wystąpi gorączka, infekcje grypopodobne lub ból gardła; - jeśli wystąpią reakcje alergiczne skóry; - podczas długotrwałego leczenia. Zaleca się wówczas wykonanie badań czynności wątroby.Ważne jest, aby poinformować lekarza o stosowaniu: - neuroleptyków (np. haloperydol, rysperydon); - leków nasennych (np. barbiturany); - leków uspokajających (np. benzodiazepiny); - trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych; - leków stosowanych w chorobie Parkinsona; - leków przeciwdrgawkowych; - fenotiazyny; - inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (np. sertralina); - fluoksetyny i fluwoksaminy; - beta-adrenolityków (np. propranolol); - leków przeciwarytmicznych; - leków wpływających na mikrosomalny układ enzymów wątrobowych; - inhibitorów monoaminooksydazy (MAO)Lek można stosować u kobiet w okresie ciąży, jedynie wtedy, gdy zdaniem lekarza jest to bezwzględnie konieczne (szczególnie dotyczy stosowania w pierwszym trymestrze). Nie należy przyjmować leku w okresie karmienia piersią lub należy przerwać karmienie piersią, jeśli przyjmowanie leku Pramolan jest bezwzględnie wskazane.Patrz dawkowanie.Istnieje prawdopodobieństwo, że zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn może być zaburzona. Z tego względu zaleca się sprawdzenie indywidualnej reakcji na lek przed prowadzeniem pojazdu lub obsługiwaniem maszyn.